Λαβύρινθος στην αρχαία Ελλάδα

Ο Λαβύρινθος στην Ελληνική Μυθολογία, ήταν μια σύνθετη οικοδομική κατασκευή, στην Κνωσσό. Φτιάχτηκε από τον μηχανικό Δαίδαλο για λογαριασμό του μυθικού βασιλιά της Κρήτης, Μίνωα. Ο λόγος που κατασκευάστηκε ήταν για να απομονώσει τον Μινώταυρο, πλάσμα μισός άνθρωπος και μισός ταύρος. Τελικά τον σκότωσε ο Αθηναίος ήρωας Θησέας, τον οποίο βοήθησε η κόρη του Μίνωα, Αριάδνη να βρει την έξοδό με τον μίτο της.

Ο ίδιος ο Δαίδαλος, κατασκεύασε τόσο περίτεχνα και πολύπλοκα τον λαβύρινθο, που ακόμη και αυτός κατάφερε με δυσκολία να βρει την έξοδό του, όταν ολοκλήρωσε το έργο.
Ο όρος Λαβύρινθος χρησιμοποιείται πολλές φορές για να δηλώσει οικοδόμημα με πολύπλοκους διαδρόμους που κάνουν δύσκολη ή αδύνατη την έξοδο από αυτό καθώς και κάθε παρόμοια διάταξη δρόμων, στοών.
.
 Λαβύρινθοι στην σημερινή εποχή
Λαβύρινθοι δεν υπήρχαν μόνο παλιά.
 Υπάρχουν και τώρα λαβύρινθοι σε πολλά μέρη της γης που οι άνθρωποι κατασκευάζουν με θάμνους και άλλα υλικά που μπορούν να βρουν άφθονα στο μέρος που ζουν.
                            Μανώλης   Ρούσσος

KΑΡΑΤΕ

Το καράτε-ντο (Ιαπ:  空手道 )είναι πολεμική τέχνη με καταγωγή από την Οκινάβα της Ιαπωνίας. Το όνομά της στα ιαπωνικά σημαίνει "άδειο χέρι", που πέρα από τη σημασία του ότι στο καράτε δεν χρησιμοποιούνται όπλα, ουσιαστικά σημαίνει ότι κάποιος πρέπει να αδειάσει την ψυχή και το μυαλό του από την περηφάνια και τα πάθη, και αναζητήσει την αρετή στην τελειοποίηση της τέχνης του.
 Τα πιο διαδεδομένα συστήματα παραδοσιακού καράτε παγκοσμίως είναι το Shotokan, το Gōjū-Ryū, το Wado-Ryu, το Shito-Ryu και το Uechi-Ryu και το Shidokan. Τα Goju-Ryu και Uechi-Ryu είναι αδελφά σύστημα με κοινές ρίζες στο Κινέζικο Κουνγκ-Φου. Στις αρχές του 1900 οι πολεμικές τέχνες άδειων χεριών της Οκινάουα (ή Οκινάβα) χωρίζονταν σε 4 γκρούπ ανάλογα με την περιοχή που τα εξασκούσαν: (1) Shuri-Te, (2) Naha-Te, (3) Tomari-Te (4) Pangai-Noon Για κάποιους το Pangai-noon συγκαταλέγεται στα Naha-Te συστήματα με βάση την πόλη της Νάχα.
Μετά τις 25 Οκτωβρίου του 1936 το γκρούπ “Shuri -Te ” μετονομάστηκε σε “ Shorin -Ryu ” το γκρούπ “Naha -Te ” σε “Goju -Ryu ” και το γκρούπ “Tomari -Te ” ενώθηκε με τα δύο προηγούμενα. Το έτος 1940 το τέταρτο γκρούπ “Pangai -Noon ” μετονομάστηκε σε “Uechi -Ryu ”. Το 2005 ο “Okinawa Prefecture Assembly ” επίσημα ανακήρυξε την ημέρα της 25 ης Οκτωβρίου σαν «Μέρα του Καράτε».
To Karate το μαθαίνουν και παιδιά από τριών ετών και πάνω . Έτσι μπορούν να αμύνονται και όχι να πολεμάνε.

                     Μανώλης Ρούσσος

Συνθήκη Ραμσάρ

     Η σύμβαση για τους Υγροβιότοπους Διεθνούς Σημασίας υπογράφηκε στις
2 Φεβρουαρίου 1971 στην περσική πόλη Ραμσάρ και άρχισε να ισχύει
στις 21 Δεκεμβρίου του 1975. Η Ελλάδα έχει υπογράψει τη συγκεκριμένη σύμβαση και την επικύρωσε με το Ν.Δ.191/74.



Αφίσα  του 1971 για τη σύμβαση Ραμσάρ



 

Η συμφωνία

Οι χώρες που υπέγραψαν τη σύμβαση συμφωνούν στα εξής:

• Οι υγροβιότοποι είναι φυσικοί πόροι με μεγάλη αξία (αναψυχική, οικονομική, επιστημονική).
• Οι υγροβιότοποι αποτελούν ενδιαιτήματα σπάνιων ειδών χλωρίδας και πανίδας και κυρίως ορνιθοπανίδας.
• Τα υδρόβια πουλιά μεταναστεύουν εποχιακά και πρέπει να προστατεύονται.
• Τα οικοσυστήματα πρέπει να προστατευτούν για την αειφόρο ανάπτυξη και διατήρηση, εφόσον ο άνθρωπος εξαρτάται απο το περιβάλλον.
• Να μη γίνει μετατροπή των υγροβιοτόπων σε άλλη μορφή.
• Έχουν μεγάλη περιβαλλοντική αξία λόγω της ποικιλότητας των οικοσυστημάτων και της βιοκοινότητας τους.
• Οι υγρότοποι αποτελούν συνδυασμό φυσικών βιοτόπων. Είναι σύνθετα οικοσυστήματα και παρέχουν οφέλη ως προς την αλιεία, την κτηνοτροφία, τη δασική ξυλεία, την αναψυχή και την περιβαλλοντική εκπαίδευση.

Μια περιοχή κρίνεται άξια να προστατευθεί από τη συνθήκη "Ραμσάρ" εάν:

• Είναι πλούσια σε χλωρίδα ή πανίδα, δηλαδή έχει μεγάλη βιοποικιλότητα
• Είναι μοναδική στο είδος της
• Αποτελείται από σπάνια πετρώματα ή η λεκάνη της λίμνης έχει σπάνια μορφολογία
• Αποτελεί σημαντικό βιότοπο για πολλούς οργανισμούς  π.χ. μεταναστευτικά πουλιά      

Οι περιοχές:

Οι σημαντικότεροι και με διεθνή σημασία υγρότοποι, στη χώρα μας που προστατεύονται από τη συνθήκη Ραμσάρ είναι οι παρακάτω:

•         Δέλτα ΄Εβρου.
•        Λίμνη Ισμαρίδα (Μητρικού) και Λιμνοθάλασσες Ροδόπης (Πτελέα - ΄Ελος, Μέση, Αρωγή, Φανάρι).
•       Λίμνη Βιστωνίδα και Λιμνοθάλασσες Πόρτο Λάγος, Λάφρη και Λαφρούδα.
•       Δέλτα Νέστου και Λιμνοθάλασσες ΒΔ Κεραμωτής (Ερατεινό, Βάσοβα, Αγίασμα).
•     Λίμνη Κερκίνη.
•     Λίμνη Κορώνεια και λίμνη Μικρή και Μεγάλη Πρέσπα.
•     Δέλτα Λούρου και Αράχθου (Αμβρακικός).
•     Λιμνοθάλασσες Μεσολογγίου και Αιτωλικού – Δέλτα Αχελώου, Ευήνου.
•     Λιμνοθάλασσα Κοτύχι – Δάσος Στροφυλιάς και γύρω υγρότοποι.

Επίσης υπάρχουν και άλλοι σημαντικοί Ελληνικοί Υγρότοποι όπως:

Λίμνες Αιτωοακαρνανίας (Τριχωνίδα, Λυσιμαχία, Οζερός, Αμβρακία, Βουλκαριά), Λίμνες Θεσπρωτίας (Καλοδίκι, Λιμνοπούλα, Προντάνη κ.α), Δέλτα Καλαμά, Λιμνοθάλασσα Πύλου, εκβολή Ευρώτα, Λίμνη Στυμφαλία, υγρότοποι Τροιζηνίας, έλος Μαραθώνα, Λίμνη Δύστου, υγρότοποι Κρήτης, Λιμνοθάλασσα Ιστιαίας, Δέλτα Σπερχειού, Ταμιευτήρες Κάρλας, Δέλτα Πηνειού, Λιμνοθάλασσα Επανωμής – Αγγελοχωρίου, Λιμνοθάλασσα Λήμνου, Λιμνοθάλασσα Ιστιαίας, Λίμνες Δυτικής Μακεδονίας (Βεγορίτιδα, Πετρών, Χειμαδίτις, Ζαζάρη), Λιμνοθάλασσα Λήμνου (Χορταρόλιμνη, Αλυκή, κ.α), Λιμνοθάλασσα Κω (Ψαλίδι, Τιγκάκι), Λιμνοθάλασσα Λέσβου (Καλλονή Πολύχνιτος κ.α)

                                       Πηγές: Βικιπαίδια, BLUEPAGE

Πιστεύω ότι η συνθήκη Ραμσάρ είναι πολύ σημαντική για την προστασία του περιβάλλοντος και ειδικότερα για τη χώρα μας, αφού προστατεύει πολλούς ελληνικούς υγροβιότοπους, όπου ζουν σπάνια είδη ζώων.

                                                                               Έλια Πρίφτη

Τα πανηγύρια της Ικαρίας

Στην Ικαρία διοργανώνονται τα  πιο μεγάλα πανηγύρια στην Ελλάδα.

Τα πανηγύρια αυτά  ξεκινούν το μεσημέρι και τελειώνουν  την άλλη μέρα το πρωί.

Οι περισσότεροι πηγαίνουν εκεί το μεσημέρι, τρώνε και ξανά πηγαίνουν  εκεί το βράδυ για το μεγάλο γλέντι. Οι προετοιμασίες έχουν αρχίσει μέρες πριν γιατί μαζεύεται πολύς κόσμος και πρέπει να συγκεντρωθούν οι κατάλληλες ποσότητες  φαγητού για να φάει όλος ο κόσμος.

    Το «μενού» των πανηγυριών είναι νερόβραστο αρνί ή κατσίκι, πατάτες τηγανιτές σαλάτες χωριάτικες, ζυμωτό ψωμί και ψητό τυλιγμένο σε λαδόκολλες και φυσικά πράμνιο  οίνο.

Τα τραπέζια έχουν στηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε μπροστά από την ορχήστρα να υπάρχει ο κατάλληλος χώρος για να στηθεί ο χορός. Μετά τις δώδεκα τα μεσάνυχτα το βιολί παίρνει φωτιά παίζοντας τον ικαριώτικο μέχρι τελικής πτώσεως. Όλοι οι ντόπιοι και οι ξένοι του νησιού αγκαλιάζουν ο ένας τον άλλον σφιχτά στους ώμους και χτυπούν τα πόδια τους βαριά στο έδαφος. Συνήθως ένας ικαριώτικος χορός μπορεί να έχει διάρκεια έως και μια ώρα και προκαλεί έκσταση σε όποιον τον χορεύει. Όλοι είναι όρθιοι, ακόμα και όσοι δεν είναι και οι καλύτεροι χορευτές, άλλωστε δεν είναι αναγκαίο να γνωρίζει κανείς τα βήματα απλά τον παρασέρνει ο ρυθμός και οι υπόλοιποι χορευτές.

   Εγώ όταν παίζει ο ικαριώτικος κλείνω τα μάτια, ανοίγω τα αφτιά και τα πόδια ακολουθούν από μόνα τους το χορό.

   Το μοναδικό και συγχρόνως παράξενο που έχουν τα ικαριώτικα πανηγύρια είναι το γεγονός πως μετά το τέλος του ικαριώτικου χορού την σκυτάλη παίρνουν για λίγο ρυθμικά βαλς και τανγκό. Είναι πολύ ωραίο να βλέπει κανείς τα ηλικιωμένα ζευγάρια να χορεύουν με τόση ζωντάνια. Στην συνέχεια ακολουθούν μπάλος και συρτός έως ότου φτάσει η στιγμή του επόμενου ικαριώτικου.    

    Η ώρα κυλάει ευχάριστα και όλοι δείχνουν να μην έχουν κουραστεί καθόλου, ακόμα και οι γηραιότεροι δεν έχουν καμία πρόθεση να εγκαταλείψουν το πανηγύρι και κρατούν τις δυνάμεις μέχρι τον επόμενο ικαριώτικο. Οι ντόπιοι υποστηρίζουν πως αυτό είναι το μυστικό της μακροζωίας που για αιώνες έχει η Ικαρία: κρασί, κέφι, χορός και καθόλου άγχος, γι αυτό άλλωστε έχει και τα περισσότερα πανηγύρια από κάθε άλλο νησί. Όπου υπάρχει εκκλησία μεγάλη ή μικρή, στο βουνό ή στη θάλασσα, καλοκαίρι ή χειμώνα, ο άγιος ή η αγία της εκκλησίας γιορτάζει με δόξα και τιμή. Αλλά ακόμα και τις ημέρες που δεν γίνεται κάποιο, πανηγύρι όλο και κάποια χοροεσπερίδα διοργανώνεται ή κάποιο τριήμερο γλέντι στήνεται σε κάποιο σπίτι.

 Οι Ικαριώτες δεν χάνουν την ευκαιρία να μαζευτούν όλοι μαζί και να ποιούν, να αστειευτούν και να χορέψουν. Κι αυτό γιατί είναι μεγάλοι «ζευκαλήδες» όπως λένε και οι ίδιοι.

ΕΡΙΕΤΤΑ ΡΑΦΤΟΠΟΥΛΟΥ 

ΤΑΞΗ  Στ΄