Στην Ικαρία διοργανώνονται τα πιο μεγάλα πανηγύρια στην Ελλάδα.
Τα πανηγύρια αυτά ξεκινούν το μεσημέρι και τελειώνουν την άλλη μέρα το πρωί.
Οι περισσότεροι πηγαίνουν εκεί το μεσημέρι, τρώνε και ξανά πηγαίνουν εκεί το βράδυ για το μεγάλο γλέντι. Οι προετοιμασίες έχουν αρχίσει μέρες πριν γιατί μαζεύεται πολύς κόσμος και πρέπει να συγκεντρωθούν οι κατάλληλες ποσότητες φαγητού για να φάει όλος ο κόσμος.
Το «μενού» των πανηγυριών είναι νερόβραστο αρνί ή κατσίκι, πατάτες τηγανιτές σαλάτες χωριάτικες, ζυμωτό ψωμί και ψητό τυλιγμένο σε λαδόκολλες και φυσικά πράμνιο οίνο.
Τα τραπέζια έχουν στηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε μπροστά από την ορχήστρα να υπάρχει ο κατάλληλος χώρος για να στηθεί ο χορός. Μετά τις δώδεκα τα μεσάνυχτα το βιολί παίρνει φωτιά παίζοντας τον ικαριώτικο μέχρι τελικής πτώσεως. Όλοι οι ντόπιοι και οι ξένοι του νησιού αγκαλιάζουν ο ένας τον άλλον σφιχτά στους ώμους και χτυπούν τα πόδια τους βαριά στο έδαφος. Συνήθως ένας ικαριώτικος χορός μπορεί να έχει διάρκεια έως και μια ώρα και προκαλεί έκσταση σε όποιον τον χορεύει. Όλοι είναι όρθιοι, ακόμα και όσοι δεν είναι και οι καλύτεροι χορευτές, άλλωστε δεν είναι αναγκαίο να γνωρίζει κανείς τα βήματα απλά τον παρασέρνει ο ρυθμός και οι υπόλοιποι χορευτές. Εγώ όταν παίζει ο ικαριώτικος κλείνω τα μάτια, ανοίγω τα αφτιά και τα πόδια ακολουθούν από μόνα τους το χορό.
Το μοναδικό και συγχρόνως παράξενο που έχουν τα ικαριώτικα πανηγύρια είναι το γεγονός πως μετά το τέλος του ικαριώτικου χορού την σκυτάλη παίρνουν για λίγο ρυθμικά βαλς και τανγκό. Είναι πολύ ωραίο να βλέπει κανείς τα ηλικιωμένα ζευγάρια να χορεύουν με τόση ζωντάνια. Στην συνέχεια ακολουθούν μπάλος και συρτός έως ότου φτάσει η στιγμή του επόμενου ικαριώτικου.
Η ώρα κυλάει ευχάριστα και όλοι δείχνουν να μην έχουν κουραστεί καθόλου, ακόμα και οι γηραιότεροι δεν έχουν καμία πρόθεση να εγκαταλείψουν το πανηγύρι και κρατούν τις δυνάμεις μέχρι τον επόμενο ικαριώτικο. Οι ντόπιοι υποστηρίζουν πως αυτό είναι το μυστικό της μακροζωίας που για αιώνες έχει η Ικαρία: κρασί, κέφι, χορός και καθόλου άγχος, γι αυτό άλλωστε έχει και τα περισσότερα πανηγύρια από κάθε άλλο νησί. Όπου υπάρχει εκκλησία μεγάλη ή μικρή, στο βουνό ή στη θάλασσα, καλοκαίρι ή χειμώνα, ο άγιος ή η αγία της εκκλησίας γιορτάζει με δόξα και τιμή. Αλλά ακόμα και τις ημέρες που δεν γίνεται κάποιο, πανηγύρι όλο και κάποια χοροεσπερίδα διοργανώνεται ή κάποιο τριήμερο γλέντι στήνεται σε κάποιο σπίτι.
Οι Ικαριώτες δεν χάνουν την ευκαιρία να μαζευτούν όλοι μαζί και να ποιούν, να αστειευτούν και να χορέψουν. Κι αυτό γιατί είναι μεγάλοι «ζευκαλήδες» όπως λένε και οι ίδιοι.
ΕΡΙΕΤΤΑ ΡΑΦΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΤΑΞΗ Στ΄
